Merhaba Esin ( 30 Yıl Sonrama Mektubum )
Merhaba Esin ( 30 Yıl Sonrama Mektubum )
Yaşadığın yaşın kıymetini bil Esin… Belki hatırlamıyorsundur ama bundan otuz yıl öncesinde de sıkıntılar çektin. O zamanlar gençtin bazı şeyleri anlamaz, bilmezdin; yerli yersiz üzülür, şikayet ederdin. Annen, baban ve abinle yaşardın ama abin evlenmek üzere, annen yorgun ve hasta, babanda hastaydı. En azından sen bunu böyle görüyordun. Şimdi hep istediğin o ailene sahipsindir belki de… Bir köpeğin var mı gerçekten? Umarım vardır. Çok fazla olmasını isterdin. Eşinle birlikte sık sık yurtdışına da çıkıyorsundur sen durmadan geziyor, fakir ülkelere yardım ediyorsundur.
Eğer yapmıyorsan çok değiştin demektir. Yıllarca hep bunların hayalini kurdun sen ve başarabileceğini biliyorum çünkü başarmak için çabaladın. Gözlerin dolmasın biliyorum hatırladıkça dolar o pınarların ama dolmasın… Tebessümle hatırla kendini. İlerde ki seni hayal ederken yanımda miniş var.
O her şeyden daha fazla değer verdiğin kızın… İşte ilerde onun ölmüş olacağını düşünmekte beni çok üzüyor ama onu unutma olur mu? Hep hafızanda kalsın. İstediğimiz gibi, hep istediğimiz gibi dövmesini yaptır onun eğer bu yaşına kadar yaptırmadıysan sakın elli yaşında kadın dövmemi yaptırırmış deme… Sen insanlar ne der diye düşünmezsin eğer istiyorsan yaparsın ve istiyorsun biliyorum.
06.09.2021
Bu benim güncel mektubum. 30 yaşıma kadar bekleyemeden o çok sevdiğim, değer verdiğim kızım bu hayattan melek olup kanatlandı. Kendime üzülme demiştim, Ölüm düşüncesinin bile beni nasıl üzdüğünden bahsetmiştim…
Oysa gerçekleşme anı insanın kendi ölümünden daha betermiş.
Yaşayan bir canlının ne kadar uzun süre nefessiz kalabileceğini düşünün ben düşünemiyordum. İnanın bana aylarca nefes almadan yaşayabiliyormuş insanoğlu. Öyle bir boşluk, öyle bir acı ki bu bazen inançları bile sorgulatabiliyor insana… Daima hafızamda kalacak olan bu melek artık kendime söz verdiğim gibi vücudumda da aynı zamanda.
İnançlarımı sorgulatmış da olsa artık o benimle, ruhumla ve bedenimle yaşıyor bu dünyada. Son seslenişim şu olurdu meleğime dövmemi yaptırmamla birlikte: ‘’ Hayatın boyunca yanında olacağıma söz verdim ve hayatım boyunca yanımda olacağına inandım. Hayatının sonuna kadar yanındaydım, şimdi hayatımın sonuna kadar yanımdasın.’’ Ve kendime seslenişim şu şekilde olurdu tekrardan 30 sene sonrama, belki de artık 25 yıl sonrama… Sevmekten korkma! Acıtsa da kaybı, sevgi en güçlü duygudur bu hayatta ve sen daima korkma, hep sev. Sevgiyle tüm zorluklar aşılır, Ruhlar bir şekilde bir alemde yine buluşur.
Yazar: Esin Şenoğul
Diğer Anılarım Bölümü İçin TIKLAYINIZ
okuokubil.com
çok şahane emeğine sağlık
Otuz yil sonrasina yazilan cok ama cok degerli bir mektup. Aynisini benimde yazmam ve yasarsam otuz sene oncemi hatirlayacagim. Emegine saglik.
Harika
Çok duygu yüklü bir düşünce ile yazılmış son zamanların en iyi okuduğum bir hatıra yazısı oldu. Tebrikler
göz yaşlarımı tutamadım bu hepimizin, sevmekten korkmayanların hikayesi
Evet çok haklısınız. Dolu dolu duygulu bir anı olmuş